wtajemniczony

Polish

Etymology

From wtajemniczyć +‎ -ony.

Pronunciation

• IPA^(key): /fta.jɛm.ɲiˈt͡ʂɔ.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔnɘ
• Syllabification: wta‧jem‧ni‧czo‧ny

Participle

wtajemniczony (passive adjectival)

1. masculine singular passive adjectival participle of wtajemniczyć; initiated, acquainted, in the know (informed, up-to-date, or current; included in a process or discussion) [with przez (+ accusative) ‘by whom’]

   Synonym: poinformowany

Declension

Declension of wtajemniczony (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	wtajemniczony		wtajemniczona	wtajemniczone	wtajemniczeni	wtajemniczone
genitive	wtajemniczonego		wtajemniczonej	wtajemniczonego	wtajemniczonych
dative	wtajemniczonemu		wtajemniczonej	wtajemniczonemu	wtajemniczonym
accusative	wtajemniczonego	wtajemniczony	wtajemniczoną	wtajemniczone	wtajemniczonych	wtajemniczone
instrumental	wtajemniczonym		wtajemniczoną	wtajemniczonym	wtajemniczonymi
locative	wtajemniczonym		wtajemniczonej	wtajemniczonym	wtajemniczonych

Noun

wtajemniczony m pers (female equivalent wtajemniczona)

1. (nominalized) initiate (person who knows something that the general public does not know)

Declension

Declension of wtajemniczony

	singular	plural
nominative	wtajemniczony	wtajemniczeni
genitive	wtajemniczonego	wtajemniczonych
dative	wtajemniczonemu	wtajemniczonym
accusative	wtajemniczonego	wtajemniczonych
instrumental	wtajemniczonym	wtajemniczonymi
locative	wtajemniczonym	wtajemniczonych
vocative	wtajemniczony	wtajemniczeni

Related terms

nouns

• wtajemniczenie

verbs

• wtajemniczać impf
• wtajemniczyć pf

Further reading

• wtajemniczony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wtajemniczony in Polish dictionaries at PWN