wspólnik

Polish

Etymology

From wspólny +‎ -ik.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfspul.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ulɲik
• Syllabification: wspól‧nik

Noun

wspólnik m pers (female equivalent wspólniczka)

1. (business) associate, partner (person united with another or others in an act, enterprise, or business)

   Synonym: partner

Declension

Declension of wspólnik

	singular	plural
nominative	wspólnik	wspólnicy/wspólniki (deprecative)
genitive	wspólnika	wspólników
dative	wspólnikowi	wspólnikom
accusative	wspólnika	wspólników
instrumental	wspólnikiem	wspólnikami
locative	wspólniku	wspólnikach
vocative	wspólniku	wspólnicy

Derived terms

noun

• wspólnictwo

 

Related terms

adjectives

• wspólnotowy
• wspólny

 

adverb

• wspólnie

 

nouns

• wspólność
• wspólnota

 

Further reading

• wspólnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wspólnik in Polish dictionaries at PWN