wrijfklank

Dutch

Etymology

From wrijven (“to rub”) +‎ klank (“sound”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvrɛi̯fklɑŋk/

• Audio:

  (file)

Noun

wrijfklank m (plural wrijfklanken, diminutive wrijfklankje n)

1. a fricative, consonant sound

Related terms

• wrijving
• keelklank m
• tweeklank m