wprawiony

Polish

Etymology

From wprawić (się) +‎ -ony.

Pronunciation

• IPA^(key): /fpraˈvjɔ.nɘ/
• Rhymes: -ɔnɘ
• Syllabification: wpra‧wio‧ny

Participle

wprawiony (passive adjectival)

1. passive adjectival participle of wprawić

Adjective

wprawiony (comparative bardziej wprawiony, superlative najbardziej wprawiony, no derived adverb)

1. experienced, practised, proficient, skilled [with do (+ genitive) ‘in what’] [with w (+ locative) ‘in what’]

   Synonyms: doświadczony, wykwalifikowany, wyszkolony

Declension

Declension of wprawiony (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	wprawiony		wprawiona	wprawione	wprawieni	wprawione
genitive	wprawionego		wprawionej	wprawionego	wprawionych
dative	wprawionemu		wprawionej	wprawionemu	wprawionym
accusative	wprawionego	wprawiony	wprawioną	wprawione	wprawionych	wprawione
instrumental	wprawionym		wprawioną	wprawionym	wprawionymi
locative	wprawionym		wprawionej	wprawionym	wprawionych

Related terms

(adjective):

• wprawny

(adverb):

• wprawnie

(noun):

• wprawa

(verbs):

• wprawiać impf
• wprawić pf

Further reading

• wprawiony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wprawiony in Polish dictionaries at PWN