widz

See also: widź

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *viďь, Proto-Slavic *vid-jь. Analyzable as a deverbal from widzieć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvit͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡s
• Syllabification: widz
• Homophone: wic

Noun

widz m pers

1. spectator, onlooker, viewer (a person who watches some event or spectacle, in the street or in the theater)

Declension

Declension of widz

	singular	plural
nominative	widz	widzowie
genitive	widza	widzów
dative	widzowi	widzom
accusative	widza	widzów
instrumental	widzem	widzami
locative	widzu	widzach
vocative	widzu	widzowie

Derived terms

noun

• ostrowidz

 

Related terms

nouns

• widok
• widownia

 

verb

• widzieć

 

Further reading

• widz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• widz in Polish dictionaries at PWN