wiano

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish wieno, from Proto-Slavic *věno.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈvja.nɔ/

• (Masovia):
  • (Near Masovian) IPA^(key): /ˈvja.nɔ/
• (Lesser Poland):
  • (Lasovia) IPA^(key): /ˈvja.nɔ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -anɔ
• Syllabification: wia‧no

Noun

wiano n

1. (archaic or dialectal, Near Masovian) bride price, dower

   Synonym: posag

2. (Lasovia) Synonym of wyprawa (“trousseau”)

Declension

Declension of wiano

	singular	plural
nominative	wiano	wiana
genitive	wiana	wian
dative	wianu	wianom
accusative	wiano	wiana
instrumental	wianem	wianami
locative	wianie	wianach
vocative	wiano	wiana

Further reading

• wiano in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wiano in Polish dictionaries at PWN
• Zygmunt Wasilewski (1889) “wiano”, in Jagodne: wieś w powiecie łukowskim, gminie Dąbie: zarys etnograficzny (in Polish), Warsaw: M. Arct, page 248
• Oskar Kolberg (1865) “wiano”, in Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce. Serya II. Sandomierskie (in Polish), page 266