weeuw

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ʋeːu̯/

Noun

weeuw f (plural weeuwen, diminutive weeuwtje n)

1. (archaic, poetic) Contraction of weduwe (“widow”).
   • 18??, J.J.L. ten Kate, “Oorlog”

     Dat hij de banden scheurt door Scheppers hand geweven – / De weeuw van wanhoop, en den wees van wraak doet beven

     That he tears the bonds woven by the Creator – the widow of despair, the orphan of revenge does tremble