węktyner

Polish

Etymology

From French vingt et un +‎ -er.

Pronunciation

• (Greater Poland):
  • (Kociewie) IPA^(key): /vɛŋkˈti.nɛr/
  • (Chełmno-Dobrzyń) IPA^(key): /vɛŋkˈtɘ.nɛr/

Noun

węktyner m pers

1. (Chełmno-Dobrzyń, Malbork, derogatory) scoundrel; wanderer

Further reading

• Kazimierz Nitsch (1907) “węktyner”, in “Dyalekty polskie Prus zachodnich”, in Materyały i Prace Komisyi Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie (in Polish), volume 3, Krakow: Akademia Umiejętności, page 393