wędrowniczy

Polish

Etymology

From wędrownik +‎ -y.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɛn.drɔvˈɲi.t͡ʂɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂɘ
• Syllabification: wę‧drow‧ni‧czy

Adjective

wędrowniczy (not comparable, no derived adverb)

1. (relational) pertaining to wanderer or wander, wandering

Declension

Declension of wędrowniczy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	wędrowniczy		wędrownicza	wędrownicze	wędrowniczy	wędrownicze
genitive	wędrowniczego		wędrowniczej	wędrowniczego	wędrowniczych
dative	wędrowniczemu		wędrowniczej	wędrowniczemu	wędrowniczym
accusative	wędrowniczego	wędrowniczy	wędrowniczą	wędrownicze	wędrowniczych	wędrownicze
instrumental	wędrowniczym		wędrowniczą	wędrowniczym	wędrowniczymi
locative	wędrowniczym		wędrowniczej	wędrowniczym	wędrowniczych

Related terms

adjectives

• wędrowczy
• wędrowny

 

nouns

• wędrowiec
• wędrówka

 

verb

• wędrować

 

Further reading

• wędrowniczy in Polish dictionaries at PWN