wójt

Polish

Etymology

Borrowed from German Vogt, from Late Latin vocatus, from Classical Latin advocatus. Doublet of adwokat (“barrister, solicitor”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvujt/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ujt
• Syllabification: wójt

Noun

wójt m pers

1. government clerk; overlord of a rural commune
2. (historical) official of a town invested under German town laws

Declension

Declension of wójt

	singular	plural
nominative	wójt	wójtowie
genitive	wójta	wójtów
dative	wójtowi	wójtom
accusative	wójta	wójtów
instrumental	wójtem	wójtami
locative	wójcie	wójtach
vocative	wójcie	wójtowie

Derived terms

adjectives

• wójciński
• wójtowski
• wójtowy

 

noun

• wójtostwo

 

verb

• wójtować impf

 

Further reading

• wójt in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wójt in Polish dictionaries at PWN