vána

Old Norse

Etymology

From ván +‎ -a.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvaːna/

Verb

vána (singular past indicative vánar, plural past indicative vánuðu, past participle vánaðr)

1. to hope

Conjugation

Conjugation of vána — active (weak class 2)

infinitive	vána
present participle	vánandi
past participle	vánaðr
indicative	present	past
1st-person singular	vána	vánaða
2nd-person singular	vánar	vánaðir
3rd-person singular	vánar	vánaði
1st-person plural	vánum	vánuðum
2nd-person plural	vánið	vánuðuð
3rd-person plural	vána	vánuðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	vána	vánaða
2nd-person singular	vánir	vánaðir
3rd-person singular	váni	vánaði
1st-person plural	vánim	vánaðim
2nd-person plural	vánið	vánaðið
3rd-person plural	váni	vánaði
imperative	present
2nd-person singular	vána
1st-person plural	vánum
2nd-person plural	vánið