uyruk

Turkish

Noun

uyruk (definite accusative uyruğu, plural uyruklar)

1. (law) nationality

Declension

Inflection
Nominative	uyruk
Definite accusative	uyruğu
	Singular	Plural
Nominative	uyruk	uyruklar
Definite accusative	uyruğu	uyrukları
Dative	uyruğa	uyruklara
Locative	uyrukta	uyruklarda
Ablative	uyruktan	uyruklardan
Genitive	uyruğun	uyrukların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular uyruğum uyruklarım 2nd singular uyruğun uyrukların 3rd singular uyruğu uyrukları 1st plural uyruğumuz uyruklarımız 2nd plural uyruğunuz uyruklarınız 3rd plural uyrukları uyrukları Definite accusative Singular Plural 1st singular uyruğumu uyruklarımı 2nd singular uyruğunu uyruklarını 3rd singular uyruğunu uyruklarını 1st plural uyruğumuzu uyruklarımızı 2nd plural uyruğunuzu uyruklarınızı 3rd plural uyruklarını uyruklarını Dative Singular Plural 1st singular uyruğuma uyruklarıma 2nd singular uyruğuna uyruklarına 3rd singular uyruğuna uyruklarına 1st plural uyruğumuza uyruklarımıza 2nd plural uyruğunuza uyruklarınıza 3rd plural uyruklarına uyruklarına Locative Singular Plural 1st singular uyruğumda uyruklarımda 2nd singular uyruğunda uyruklarında 3rd singular uyruğunda uyruklarında 1st plural uyruğumuzda uyruklarımızda 2nd plural uyruğunuzda uyruklarınızda 3rd plural uyruklarında uyruklarında Ablative Singular Plural 1st singular uyruğumdan uyruklarımdan 2nd singular uyruğundan uyruklarından 3rd singular uyruğundan uyruklarından 1st plural uyruğumuzdan uyruklarımızdan 2nd plural uyruğunuzdan uyruklarınızdan 3rd plural uyruklarından uyruklarından Genitive Singular Plural 1st singular uyruğumun uyruklarımın 2nd singular uyruğunun uyruklarının 3rd singular uyruğunun uyruklarının 1st plural uyruğumuzun uyruklarımızın 2nd plural uyruğunuzun uyruklarınızın 3rd plural uyruklarının uyruklarının

Synonyms

• tabiyet