uwarunkowanie

Polish

Etymology

From uwarunkować +‎ -anie.

Pronunciation

• IPA^(key): /u.va.ruŋ.kɔˈva.ɲɛ/
• Rhymes: -aɲɛ
• Syllabification: u‧wa‧run‧ko‧wa‧nie

Noun

uwarunkowanie n

1. (uncountable) verbal noun of uwarunkować
2. (countable, somewhat literary) conditioning (that which has an influence on something)

   uwarunkowanie społeczne ― social conditioning

Declension

Declension of uwarunkowanie

	singular	plural
nominative	uwarunkowanie	uwarunkowania
genitive	uwarunkowania	uwarunkowań
dative	uwarunkowaniu	uwarunkowaniom
accusative	uwarunkowanie	uwarunkowania
instrumental	uwarunkowaniem	uwarunkowaniami
locative	uwarunkowaniu	uwarunkowaniach
vocative	uwarunkowanie	uwarunkowania

Further reading

• uwarunkowanie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• uwarunkowanie in Polish dictionaries at PWN