utrudnić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From u- +‎ trudnić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /uˈtrud.ɲit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -udɲit͡ɕ
  • Syllabification: u‧trud‧nić

Verb

[edit]

utrudnić pf (imperfective utrudniać)

  1. (transitive) to make difficult, to hinder, to impede
    Antonym: uprościć

Conjugation

[edit]
Conjugation of utrudnić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive utrudnić
future tense 1st utrudnię utrudnimy
2nd utrudnisz utrudnicie
3rd utrudni utrudnią
impersonal utrudni się
past tense 1st utrudniłem,
-(e)m utrudnił
utrudniłam,
-(e)m utrudniła
utrudniłom,
-(e)m utrudniło
utrudniliśmy,
-(e)śmy utrudnili
utrudniłyśmy,
-(e)śmy utrudniły
2nd utrudniłeś,
-(e)ś utrudnił
utrudniłaś,
-(e)ś utrudniła
utrudniłoś,
-(e)ś utrudniło
utrudniliście,
-(e)ście utrudnili
utrudniłyście,
-(e)ście utrudniły
3rd utrudnił utrudniła utrudniło utrudnili utrudniły
impersonal utrudniono
conditional 1st utrudniłbym,
bym utrudnił
utrudniłabym,
bym utrudniła
utrudniłobym,
bym utrudniło
utrudnilibyśmy,
byśmy utrudnili
utrudniłybyśmy,
byśmy utrudniły
2nd utrudniłbyś,
byś utrudnił
utrudniłabyś,
byś utrudniła
utrudniłobyś,
byś utrudniło
utrudnilibyście,
byście utrudnili
utrudniłybyście,
byście utrudniły
3rd utrudniłby,
by utrudnił
utrudniłaby,
by utrudniła
utrudniłoby,
by utrudniło
utrudniliby,
by utrudnili
utrudniłyby,
by utrudniły
impersonal utrudniono by
imperative 1st niech utrudnię utrudnijmy
2nd utrudnij utrudnijcie
3rd niech utrudni niech utrudnią
passive adjectival participle utrudniony utrudniona utrudnione utrudnieni utrudnione
anterior adverbial participle utrudniwszy
verbal noun utrudnienie

Further reading

[edit]
  • utrudnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • utrudnić in Polish dictionaries at PWN