utroczyć

Polish

Etymology

From u- +‎ troczyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈtrɔ.t͡ʂɘt͡ɕ/
• Rhymes: -ɔt͡ʂɘt͡ɕ
• Syllabification: u‧tro‧czyć

Verb

utroczyć pf

1. (transitive, literary) Synonym of przywiązać (“to tie”)

Conjugation

Conjugation of utroczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		utroczyć
future tense	1st	utroczę			utroczymy
	2nd	utroczysz			utroczycie
	3rd	utroczy			utroczą
	impersonal	utroczy się
past tense	1st	utroczyłem, -(e)m utroczył	utroczyłam, -(e)m utroczyła	utroczyłom, -(e)m utroczyło	utroczyliśmy, -(e)śmy utroczyli	utroczyłyśmy, -(e)śmy utroczyły
	2nd	utroczyłeś, -(e)ś utroczył	utroczyłaś, -(e)ś utroczyła	utroczyłoś, -(e)ś utroczyło	utroczyliście, -(e)ście utroczyli	utroczyłyście, -(e)ście utroczyły
	3rd	utroczył	utroczyła	utroczyło	utroczyli	utroczyły
	impersonal	utroczono
conditional	1st	utroczyłbym, bym utroczył	utroczyłabym, bym utroczyła	utroczyłobym, bym utroczyło	utroczylibyśmy, byśmy utroczyli	utroczyłybyśmy, byśmy utroczyły
	2nd	utroczyłbyś, byś utroczył	utroczyłabyś, byś utroczyła	utroczyłobyś, byś utroczyło	utroczylibyście, byście utroczyli	utroczyłybyście, byście utroczyły
	3rd	utroczyłby, by utroczył	utroczyłaby, by utroczyła	utroczyłoby, by utroczyło	utroczyliby, by utroczyli	utroczyłyby, by utroczyły
	impersonal	utroczono by
imperative	1st	niech utroczę			utroczmy
	2nd	utrocz			utroczcie
	3rd	niech utroczy			niech utroczą
passive adjectival participle		utroczony	utroczona	utroczone	utroczeni	utroczone
anterior adverbial participle		utroczywszy
verbal noun		utroczenie

Derived terms

(nouns):

• utrocz

Related terms

(nouns):

• trok

Further reading

• utroczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• utroczyć in Polish dictionaries at PWN
• utroczyć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego