utrapieniec
Polish
[edit]Etymology
[edit]From utrapienie + -iec.
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]utrapieniec m pers
- (derogatory) pest, nuisance (person causing annoyance or inconvenience)
- Synonyms: see Thesaurus:urwis
Declension
[edit]Declension of utrapieniec
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | utrapieniec | utrapieńcy/utrapieńce (deprecative) |
| genitive | utrapieńca | utrapieńców |
| dative | utrapieńcowi | utrapieńcom |
| accusative | utrapieńca | utrapieńców |
| instrumental | utrapieńcem | utrapieńcami |
| locative | utrapieńcu | utrapieńcach |
| vocative | utrapieńcze | utrapieńcy |
Further reading
[edit]- utrapieniec in Polish dictionaries at PWN
- Wojciech Grzegorzewicz (1894) “utraṕeńec”, in “O języku ludowym w powiecie przasnyskim”, in Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 5, Krakow: Akademia Umiejętności, page 123