utracjusz

Polish

Etymology

From utrata +‎ -usz.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈtra.t͡sjuʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -at͡sjuʂ
• Syllabification: u‧tra‧cjusz

Noun

utracjusz m pers (female equivalent utracjuszka)

1. (literary) spendthrift, squanderer (wasteful person)

   Synonyms: rozrzutnik, marnotrawca

Declension

Declension of utracjusz

	singular	plural
nominative	utracjusz	utracjusze
genitive	utracjusza	utracjuszy
dative	utracjuszowi	utracjuszom
accusative	utracjusza	utracjuszy
instrumental	utracjuszem	utracjuszami
locative	utracjuszu	utracjuszach
vocative	utracjuszu	utracjusze

Derived terms

(adjective):

• utracjuszowski

(noun):

• utracjuszostwo

Further reading

• utracjusz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• utracjusz in Polish dictionaries at PWN