utkwić

Polish

Etymology

From u- +‎ tkwić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈu.tkfit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -utkfit͡ɕ
• Syllabification: u‧tkwić

Verb

utkwić pf (imperfective tkwić)

1. (intransitive) to become stuck, to become riveted

Conjugation

Conjugation of utkwić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		utkwić
future tense	1st	utkwię			utkwimy
	2nd	utkwisz			utkwicie
	3rd	utkwi			utkwią
	impersonal	utkwi się
past tense	1st	utkwiłem, -(e)m utkwił	utkwiłam, -(e)m utkwiła	utkwiłom, -(e)m utkwiło	utkwiliśmy, -(e)śmy utkwili	utkwiłyśmy, -(e)śmy utkwiły
	2nd	utkwiłeś, -(e)ś utkwił	utkwiłaś, -(e)ś utkwiła	utkwiłoś, -(e)ś utkwiło	utkwiliście, -(e)ście utkwili	utkwiłyście, -(e)ście utkwiły
	3rd	utkwił	utkwiła	utkwiło	utkwili	utkwiły
	impersonal	utkwiono
conditional	1st	utkwiłbym, bym utkwił	utkwiłabym, bym utkwiła	utkwiłobym, bym utkwiło	utkwilibyśmy, byśmy utkwili	utkwiłybyśmy, byśmy utkwiły
	2nd	utkwiłbyś, byś utkwił	utkwiłabyś, byś utkwiła	utkwiłobyś, byś utkwiło	utkwilibyście, byście utkwili	utkwiłybyście, byście utkwiły
	3rd	utkwiłby, by utkwił	utkwiłaby, by utkwiła	utkwiłoby, by utkwiło	utkwiliby, by utkwili	utkwiłyby, by utkwiły
	impersonal	utkwiono by
imperative	1st	niech utkwię			utkwijmy
	2nd	utkwij			utkwijcie
	3rd	niech utkwi			niech utkwią
passive adjectival participle		utkwiony	utkwiona	utkwione	utkwieni	utkwione
anterior adverbial participle		utkwiwszy
verbal noun		utkwienie

Further reading

• utkwić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• utkwić in Polish dictionaries at PWN