urzeczony

Polish

Etymology

From urzec +‎ -ony.

Pronunciation

• IPA^(key): /u.ʐɛˈt͡ʂɔ.nɘ/
• Rhymes: -ɔnɘ
• Syllabification: u‧rze‧czo‧ny

Adjective

urzeczony (comparative bardziej urzeczony, superlative najbardziej urzeczony, no derived adverb)

1. spellbound, fascinated, rapt, bewitched, entranced, enthralled, captivated (fascinated by something; entranced as if by a spell)

   Synonyms: zachwycony, zafascynowany

Declension

Declension of urzeczony (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	urzeczony		urzeczona	urzeczone	urzeczeni	urzeczone
genitive	urzeczonego		urzeczonej	urzeczonego	urzeczonych
dative	urzeczonemu		urzeczonej	urzeczonemu	urzeczonym
accusative	urzeczonego	urzeczony	urzeczoną	urzeczone	urzeczonych	urzeczone
instrumental	urzeczonym		urzeczoną	urzeczonym	urzeczonymi
locative	urzeczonym		urzeczonej	urzeczonym	urzeczonych

Related terms

adjectives

• urzekający

 

adverbs

• urzekająco

 

nouns

• urzeczenie

 

verbs

• urzec pf
• urzekać impf

 

Participle

urzeczony (passive adjectival)

1. masculine singular passive adjectival participle of urzec

Further reading

• urzeczony in Polish dictionaries at PWN