uroić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From u- +‎ roić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /uˈrɔ.it͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: u‧ro‧ić

Verb

[edit]

uroić pf (imperfective roić)

  1. (transitive) to imagine, to dream up
  2. (reflexive with się) to come to mind, to be imagined

Conjugation

[edit]
Conjugation of uroić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uroić
future tense 1st uroję uroimy
2nd uroisz uroicie
3rd uroi uroją
impersonal uroi się
past tense 1st uroiłem,
-(e)m uroił
uroiłam,
-(e)m uroiła
uroiłom,
-(e)m uroiło
uroiliśmy,
-(e)śmy uroili
uroiłyśmy,
-(e)śmy uroiły
2nd uroiłeś,
-(e)ś uroił
uroiłaś,
-(e)ś uroiła
uroiłoś,
-(e)ś uroiło
uroiliście,
-(e)ście uroili
uroiłyście,
-(e)ście uroiły
3rd uroił uroiła uroiło uroili uroiły
impersonal urojono
conditional 1st uroiłbym,
bym uroił
uroiłabym,
bym uroiła
uroiłobym,
bym uroiło
uroilibyśmy,
byśmy uroili
uroiłybyśmy,
byśmy uroiły
2nd uroiłbyś,
byś uroił
uroiłabyś,
byś uroiła
uroiłobyś,
byś uroiło
uroilibyście,
byście uroili
uroiłybyście,
byście uroiły
3rd uroiłby,
by uroił
uroiłaby,
by uroiła
uroiłoby,
by uroiło
uroiliby,
by uroili
uroiłyby,
by uroiły
impersonal urojono by
imperative 1st niech uroję urójmy
2nd urój urójcie
3rd niech uroi niech uroją
passive adjectival participle urojony urojona urojone urojeni urojone
anterior adverbial participle uroiwszy
verbal noun urojenie

Further reading

[edit]
  • uroić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • uroić in Polish dictionaries at PWN