urbicremus
Latin
[edit]Etymology
[edit]From urbs (“city”) + cremō (“I burn”).
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /urˈbi.kre.mus/, [ʊrˈbɪkrɛmʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /urˈbi.kre.mus/, [urˈbiːkremus]
Adjective
[edit]urbicremus (feminine urbicrema, neuter urbicremum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | urbicremus | urbicrema | urbicremum | urbicremī | urbicremae | urbicrema | |
| genitive | urbicremī | urbicremae | urbicremī | urbicremōrum | urbicremārum | urbicremōrum | |
| dative | urbicremō | urbicremae | urbicremō | urbicremīs | |||
| accusative | urbicremum | urbicremam | urbicremum | urbicremōs | urbicremās | urbicrema | |
| ablative | urbicremō | urbicremā | urbicremō | urbicremīs | |||
| vocative | urbicreme | urbicrema | urbicremum | urbicremī | urbicremae | urbicrema | |
References
[edit]- “urbicremus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- urbicremus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.