uprosić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From u- +‎ prosić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /uˈprɔ.ɕit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔɕit͡ɕ
  • Syllabification: u‧pro‧sić

Verb

[edit]

uprosić pf (imperfective upraszać)

  1. (transitive) to plead with, to implore, to beg

Conjugation

[edit]
Conjugation of uprosić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uprosić
future tense 1st uproszę uprosimy
2nd uprosisz uprosicie
3rd uprosi uproszą
impersonal uprosi się
past tense 1st uprosiłem,
-(e)m uprosił
uprosiłam,
-(e)m uprosiła
uprosiłom,
-(e)m uprosiło
uprosiliśmy,
-(e)śmy uprosili
uprosiłyśmy,
-(e)śmy uprosiły
2nd uprosiłeś,
-(e)ś uprosił
uprosiłaś,
-(e)ś uprosiła
uprosiłoś,
-(e)ś uprosiło
uprosiliście,
-(e)ście uprosili
uprosiłyście,
-(e)ście uprosiły
3rd uprosił uprosiła uprosiło uprosili uprosiły
impersonal uproszono
conditional 1st uprosiłbym,
bym uprosił
uprosiłabym,
bym uprosiła
uprosiłobym,
bym uprosiło
uprosilibyśmy,
byśmy uprosili
uprosiłybyśmy,
byśmy uprosiły
2nd uprosiłbyś,
byś uprosił
uprosiłabyś,
byś uprosiła
uprosiłobyś,
byś uprosiło
uprosilibyście,
byście uprosili
uprosiłybyście,
byście uprosiły
3rd uprosiłby,
by uprosił
uprosiłaby,
by uprosiła
uprosiłoby,
by uprosiło
uprosiliby,
by uprosili
uprosiłyby,
by uprosiły
impersonal uproszono by
imperative 1st niech uproszę uprośmy
2nd uproś uproście
3rd niech uprosi niech uproszą
passive adjectival participle uproszony uproszona uproszone uproszeni uproszone
anterior adverbial participle uprosiwszy
verbal noun uproszenie

Further reading

[edit]
  • uprosić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • uprosić in Polish dictionaries at PWN