uosobić

Polish

Etymology

From u- +‎ osoba +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /u.ɔˈsɔ.bit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔbit͡ɕ
• Syllabification: u‧o‧so‧bić

Verb

uosobić pf (imperfective uosabiać)

1. (transitive) to personify, to embody

Conjugation

Conjugation of uosobić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uosobić
future tense	1st	uosobię			uosobimy
	2nd	uosobisz			uosobicie
	3rd	uosobi			uosobią
	impersonal	uosobi się
past tense	1st	uosobiłem, -(e)m uosobił	uosobiłam, -(e)m uosobiła	uosobiłom, -(e)m uosobiło	uosobiliśmy, -(e)śmy uosobili	uosobiłyśmy, -(e)śmy uosobiły
	2nd	uosobiłeś, -(e)ś uosobił	uosobiłaś, -(e)ś uosobiła	uosobiłoś, -(e)ś uosobiło	uosobiliście, -(e)ście uosobili	uosobiłyście, -(e)ście uosobiły
	3rd	uosobił	uosobiła	uosobiło	uosobili	uosobiły
	impersonal	uosobiono
conditional	1st	uosobiłbym, bym uosobił	uosobiłabym, bym uosobiła	uosobiłobym, bym uosobiło	uosobilibyśmy, byśmy uosobili	uosobiłybyśmy, byśmy uosobiły
	2nd	uosobiłbyś, byś uosobił	uosobiłabyś, byś uosobiła	uosobiłobyś, byś uosobiło	uosobilibyście, byście uosobili	uosobiłybyście, byście uosobiły
	3rd	uosobiłby, by uosobił	uosobiłaby, by uosobiła	uosobiłoby, by uosobiło	uosobiliby, by uosobili	uosobiłyby, by uosobiły
	impersonal	uosobiono by
imperative	1st	niech uosobię			uosobmy
	2nd	uosob			uosobcie
	3rd	niech uosobi			niech uosobią
passive adjectival participle		uosobiony	uosobiona	uosobione	uosobieni	uosobione
anterior adverbial participle		uosobiwszy
verbal noun		uosobienie

Further reading

• uosobić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• uosobić in Polish dictionaries at PWN