uncto
Appearance
Latin
[edit]Etymology 1
[edit]From unctus + -ō. Attested in late Latin-Greek glosses[1] such as one in the Hermeneumata Leidensia,[2] a work attributed to Dositheus.
Verb
[edit]unctō (present infinitive unctāre, perfect active unctāvī, supine unctātum); first conjugation (Late Latin)?
Conjugation
[edit] Conjugation of unctō (first conjugation)
Descendants
[edit]- Italo-Romance:
- North Italian:
- Gallo-Romance:
- Occitano-Romance:
- Ibero-Romance:
References
[edit]- ^ Joan Coromines, José A[ntonio] Pascual (1983) “untar”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico [Critic Castilian and Hispanic Etymological Dictionary] (in Spanish), volume V (Ri–X), Madrid: Gredos, →ISBN, page 715
- ^ Georg Getz, Carl Gustav Löwe, Wilhelm C. Heraeus (1892) Corpus glossariorum Latinorum: Hermeneumata Pseudodositheana. Accedunt hermeneumata medicobotanica vetustiora[1], volume III, Leipzig: B. G. Teubner Verlag, page 70: “λελειπομενον unctatum”
Etymology 2
[edit]Participle
[edit]ūnctō
Portuguese
[edit]Verb
[edit]uncto