Jump to content

unaukowić

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From u- +‎ naukowy +‎ -ić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /u.na.uˈkɔ.vit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvit͡ɕ
  • Syllabification: u‧na‧u‧ko‧wić

Verb

[edit]

unaukowić pf (imperfective unaukowiać)

  1. (transitive) to make scientific

Conjugation

[edit]
Conjugation of unaukowić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive unaukowić
future tense 1st unaukowię unaukowimy
2nd unaukowisz unaukowicie
3rd unaukowi unaukowią
impersonal unaukowi się
past tense 1st unaukowiłem,
-(e)m unaukowił
unaukowiłam,
-(e)m unaukowiła
unaukowiłom,
-(e)m unaukowiło
unaukowiliśmy,
-(e)śmy unaukowili
unaukowiłyśmy,
-(e)śmy unaukowiły
2nd unaukowiłeś,
-(e)ś unaukowił
unaukowiłaś,
-(e)ś unaukowiła
unaukowiłoś,
-(e)ś unaukowiło
unaukowiliście,
-(e)ście unaukowili
unaukowiłyście,
-(e)ście unaukowiły
3rd unaukowił unaukowiła unaukowiło unaukowili unaukowiły
impersonal unaukowiono
conditional 1st unaukowiłbym,
bym unaukowił
unaukowiłabym,
bym unaukowiła
unaukowiłobym,
bym unaukowiło
unaukowilibyśmy,
byśmy unaukowili
unaukowiłybyśmy,
byśmy unaukowiły
2nd unaukowiłbyś,
byś unaukowił
unaukowiłabyś,
byś unaukowiła
unaukowiłobyś,
byś unaukowiło
unaukowilibyście,
byście unaukowili
unaukowiłybyście,
byście unaukowiły
3rd unaukowiłby,
by unaukowił
unaukowiłaby,
by unaukowiła
unaukowiłoby,
by unaukowiło
unaukowiliby,
by unaukowili
unaukowiłyby,
by unaukowiły
impersonal unaukowiono by
imperative 1st niech unaukowię unaukówmy
2nd unauków unaukówcie
3rd niech unaukowi niech unaukowią
passive adjectival participle unaukowiony unaukowiona unaukowione unaukowieni unaukowione
anterior adverbial participle unaukowiwszy
verbal noun unaukowienie
[edit]
nouns

Further reading

[edit]