umysł

See also: úmysl and umyśl

Polish

Etymology

Deverbal from umyślić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈu.mɘsw/

• Audio 1:

  (file)

• Audio 2:

  (file)

• Rhymes: -umɘsw
• Syllabification: u‧mysł

Noun

umysł m inan

1. mind (ability for rational thought)
2. mind (somebody that embodies certain mental qualities)

Declension

Declension of umysł

	singular	plural
nominative	umysł	umysły
genitive	umysłu	umysłów
dative	umysłowi	umysłom
accusative	umysł	umysły
instrumental	umysłem	umysłami
locative	umyśle	umysłach
vocative	umyśle	umysły

Derived terms

adjective

• umysłowy

Related terms

adjective

• umyślny

adverbs

• umysłowie
• umysłowo
• umyślnie

nouns

• umysłowiec
• umysłowość
• umyślność

verb

• umyślić impf

Further reading

• umysł in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• umysł in Polish dictionaries at PWN