umożliwić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From u- +‎ możliwy +‎ -ić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /u.mɔˈʐli.vit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ivit͡ɕ
  • Syllabification: u‧mo‧żli‧wić

Verb

[edit]

umożliwić pf (imperfective umożliwiać)

  1. (transitive) to enable, to make possible

Conjugation

[edit]
Conjugation of umożliwić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive umożliwić
future tense 1st umożliwię umożliwimy
2nd umożliwisz umożliwicie
3rd umożliwi umożliwią
impersonal umożliwi się
past tense 1st umożliwiłem,
-(e)m umożliwił
umożliwiłam,
-(e)m umożliwiła
umożliwiłom,
-(e)m umożliwiło
umożliwiliśmy,
-(e)śmy umożliwili
umożliwiłyśmy,
-(e)śmy umożliwiły
2nd umożliwiłeś,
-(e)ś umożliwił
umożliwiłaś,
-(e)ś umożliwiła
umożliwiłoś,
-(e)ś umożliwiło
umożliwiliście,
-(e)ście umożliwili
umożliwiłyście,
-(e)ście umożliwiły
3rd umożliwił umożliwiła umożliwiło umożliwili umożliwiły
impersonal umożliwiono
conditional 1st umożliwiłbym,
bym umożliwił
umożliwiłabym,
bym umożliwiła
umożliwiłobym,
bym umożliwiło
umożliwilibyśmy,
byśmy umożliwili
umożliwiłybyśmy,
byśmy umożliwiły
2nd umożliwiłbyś,
byś umożliwił
umożliwiłabyś,
byś umożliwiła
umożliwiłobyś,
byś umożliwiło
umożliwilibyście,
byście umożliwili
umożliwiłybyście,
byście umożliwiły
3rd umożliwiłby,
by umożliwił
umożliwiłaby,
by umożliwiła
umożliwiłoby,
by umożliwiło
umożliwiliby,
by umożliwili
umożliwiłyby,
by umożliwiły
impersonal umożliwiono by
imperative 1st niech umożliwię umożliwmy
2nd umożliw umożliwcie
3rd niech umożliwi niech umożliwią
passive adjectival participle umożliwiony umożliwiona umożliwione umożliwieni umożliwione
anterior adverbial participle umożliwiwszy
verbal noun umożliwienie
[edit]
adjective
adverbs
noun

Further reading

[edit]
  • umożliwić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • umożliwić in Polish dictionaries at PWN