ulubić

Old Polish

Etymology

From u- +‎ lubić. First attested in the 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ulʲuːbit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ulʲubit͡ɕ/

Verb

ulubić pf (imperfective ulubiać or ulubować)

1. (reflexive with się, sometimes impersonal, attested in Lesser Poland) to find a liking for someone or something, to love someone or something [with w (+ locative) ‘for whom/what’; or with dative ‘subject’]
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[1], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 25, 3:

     Vlubil iesm se w prawdze twoiey

     [Ulubił jeśm sie w prawdzie twojej]

   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[2], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 48, 13:

     Ta droga gich szszcoda gim, potem w uscech swogich vlubø se

     [Ta droga jich szkoda jim, potem w uszech swojich ulubią się]

   • 1968 [92], Roman Laskowski, Józef Reczek, editors, Glosy polskie rękopisu Sermones de tempore et de sanctis nr. XV 32 Biblioteki OO. Dominikanów w Krakowie z drugiej połowy XV wieku‎^[3], Sandomierz: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, page XV p. post.:

     To yest moy syn namyleyschy, v nym szye mnye dobrze vlvvbylo

     [To jest moj syn namilejszy, w nim się mnie dobrze ulubiło]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[4], page 328:

     Owa dzyeczye moye myle, ktoregozem vybral, y ktorem ze dobrze vlvvbylo dvschy moyey

     [Owa dziecię moje miłe, ktoregożem wybrał, i ktorem się dobrze ulubiło duszy mojey]

2. (reflexive with się, attested in Masovia, Silesia) to please someone, to gain someone's recognition or favor [with dative ‘whose favor’]
   • 1920 [1437], Marceli Handelsman, Antoni Rybarski, Kazimierz Tymieniecki, editors, Najdawniejsze księgi sądowe mazowieckie, volume III, number 2494, Zakroczym:

     Iakom ia s Ianem taki tark myal, esze mi sa iutra plascz imyal yroczicz, acz mi sza koni nye vlubi

     [Jakom ja s Ianem taki targ miał, esze mi za jutra plascz imiał wrócić, acz mi się koń nie ulubi]

   • 1956 [XV med], Jerzy Woronczak, editor, Teksty polskie w rękopisie nr 43 Biblioteki Kapitulnej we Wrocławiu z połowy XV wieku‎^[5], Silesia, page 95v:

     Quia sine fide impossibile est deo placere wlubicz se

     [Quia sine fide impossibile est deo placere ulubić się]

   • 1930 [c. 1455], “Deut”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[6], 1, 23:

     Gdisz mi syø rzecz vlvbila, vislalem was dwanascze møzow

     [Gdyż mi się rzecz ulubiła, wyslałem was dwanaście męzów]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[7], page 41:

     Przez twą czystotą samasz thy zaslvzyla, yzeszye vlyvbyla krolovy nyebyeskyemv

     [Przez twą czystotę samaś ty zasłużyła, iżeś się ulubiła krolowi niebieskiemu]

Derived terms

nouns

• ulubienie

Descendants

• Polish: ulubić, ulubieć (Przemyśl)

References

• Bańkowski, Andrzej (2000) “lubić”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• S. Urbańczyk, editor (1987), “ulubić”, in Słownik staropolski‎^[8] (in Polish), volume 9, Wrocław, Warsaw, Kraków, Gdańsk, Łódź: Polish Academy of Sciences, page 376
• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “ulubić się”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Alternative forms

• ulubieć (Przemyśl)

Etymology

Inherited from Old Polish ulubić. By surface analysis, u- +‎ lubić.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /uˈlu.bit͡ɕ/

• (Middle Polish) IPA^(key): /uˈlu.bit͡ɕ/

• Rhymes: -ubit͡ɕ
• Syllabification: u‧lu‧bić

Verb

ulubić pf

1. (transitive, archaic) Synonym of polubić
2. (reflexive with się, obsolete) Synonym of podobać się

Conjugation

Conjugation of ulubić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		ulubić
future tense	1st	ulubię			ulubimy
	2nd	ulubisz			ulubicie
	3rd	ulubi			ulubią
	impersonal	ulubi się
past tense	1st	ulubiłem, -(e)m ulubił	ulubiłam, -(e)m ulubiła	ulubiłom, -(e)m ulubiło	ulubiliśmy, -(e)śmy ulubili	ulubiłyśmy, -(e)śmy ulubiły
	2nd	ulubiłeś, -(e)ś ulubił	ulubiłaś, -(e)ś ulubiła	ulubiłoś, -(e)ś ulubiło	ulubiliście, -(e)ście ulubili	ulubiłyście, -(e)ście ulubiły
	3rd	ulubił	ulubiła	ulubiło	ulubili	ulubiły
	impersonal	ulubiono
conditional	1st	ulubiłbym, bym ulubił	ulubiłabym, bym ulubiła	ulubiłobym, bym ulubiło	ulubilibyśmy, byśmy ulubili	ulubiłybyśmy, byśmy ulubiły
	2nd	ulubiłbyś, byś ulubił	ulubiłabyś, byś ulubiła	ulubiłobyś, byś ulubiło	ulubilibyście, byście ulubili	ulubiłybyście, byście ulubiły
	3rd	ulubiłby, by ulubił	ulubiłaby, by ulubiła	ulubiłoby, by ulubiło	ulubiliby, by ulubili	ulubiłyby, by ulubiły
	impersonal	ulubiono by
imperative	1st	niech ulubię			ulubmy
	2nd	ulub			ulubcie
	3rd	niech ulubi			niech ulubią
passive adjectival participle		ulubiony	ulubiona	ulubione	ulubieni	ulubione
anterior adverbial participle		ulubiwszy
verbal noun		ulubienie

Derived terms

adjectives

• ulubiony

Further reading

• ulubić in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “ulubić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “ulubić się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “ULUBIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 16.05.2023
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “ulubić”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “ulubić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “ulubić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 282