uciąg

Polish

Etymology

Deverbal from uciągać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈu.t͡ɕɔŋk/
• Rhymes: -ut͡ɕɔŋk
• Syllabification: u‧ciąg

Noun

uciąg m inan

1. the ability to pull
2. (physics) pull (force which causes motion towards the source)

   uciąg na palu ― bollard pull

Declension

Declension of uciąg

	singular	plural
nominative	uciąg	uciągi
genitive	uciągu	uciągów
dative	uciągowi	uciągom
accusative	uciąg	uciągi
instrumental	uciągiem	uciągami
locative	uciągu	uciągach
vocative	uciągu	uciągi

Related terms

(verbs):

• uciągać impf
• uciągnąć pf

Further reading

• uciąg in Polish dictionaries at PWN