ucapić

Polish

Etymology

From u- +‎ capić.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈt͡sa.pit͡ɕ/
• Rhymes: -apit͡ɕ
• Syllabification: u‧ca‧pić

Verb

ucapić pf

1. (transitive, reflexive with się, colloquial) to grab, to seize
2. (transitive, colloquial) to apprehend, to nab, to catch

Conjugation

Conjugation of ucapić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		ucapić
future tense	1st	ucapię			ucapimy
	2nd	ucapisz			ucapicie
	3rd	ucapi			ucapią
	impersonal	ucapi się
past tense	1st	ucapiłem, -(e)m ucapił	ucapiłam, -(e)m ucapiła	ucapiłom, -(e)m ucapiło	ucapiliśmy, -(e)śmy ucapili	ucapiłyśmy, -(e)śmy ucapiły
	2nd	ucapiłeś, -(e)ś ucapił	ucapiłaś, -(e)ś ucapiła	ucapiłoś, -(e)ś ucapiło	ucapiliście, -(e)ście ucapili	ucapiłyście, -(e)ście ucapiły
	3rd	ucapił	ucapiła	ucapiło	ucapili	ucapiły
	impersonal	ucapiono
conditional	1st	ucapiłbym, bym ucapił	ucapiłabym, bym ucapiła	ucapiłobym, bym ucapiło	ucapilibyśmy, byśmy ucapili	ucapiłybyśmy, byśmy ucapiły
	2nd	ucapiłbyś, byś ucapił	ucapiłabyś, byś ucapiła	ucapiłobyś, byś ucapiło	ucapilibyście, byście ucapili	ucapiłybyście, byście ucapiły
	3rd	ucapiłby, by ucapił	ucapiłaby, by ucapiła	ucapiłoby, by ucapiło	ucapiliby, by ucapili	ucapiłyby, by ucapiły
	impersonal	ucapiono by
imperative	1st	niech ucapię			ucapmy
	2nd	ucap			ucapcie
	3rd	niech ucapi			niech ucapią
passive adjectival participle		ucapiony	ucapiona	ucapione	ucapieni	ucapione
anterior adverbial participle		ucapiwszy
verbal noun		ucapienie

Further reading

• ucapić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ucapić in Polish dictionaries at PWN