tunicatus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of tunicō.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /tu.niˈkaː.tus/, [t̪ʊnɪˈkäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /tu.niˈka.tus/, [t̪uniˈkäːt̪us]
Adjective
[edit]tunicātus (feminine tunicāta, neuter tunicātum); first/second-declension adjective
- wearing a tunic
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | tunicātus | tunicāta | tunicātum | tunicātī | tunicātae | tunicāta | |
genitive | tunicātī | tunicātae | tunicātī | tunicātōrum | tunicātārum | tunicātōrum | |
dative | tunicātō | tunicātae | tunicātō | tunicātīs | |||
accusative | tunicātum | tunicātam | tunicātum | tunicātōs | tunicātās | tunicāta | |
ablative | tunicātō | tunicātā | tunicātō | tunicātīs | |||
vocative | tunicāte | tunicāta | tunicātum | tunicātī | tunicātae | tunicāta |
Related terms
[edit]Descendants
[edit]References
[edit]- “tunicatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “tunicatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- tunicatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.