tryb rozkazujący

Polish

Etymology

Literally, “ordering mood”.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtrɘp rɔs.ka.zuˈjɔn.t͡sɘ/

• Audio:

  (file)

• Syllabification: tryb roz‧ka‧zu‧ją‧cy

Noun

tryb rozkazujący m inan

1. (grammar) imperative, imperative mood

   Synonyms: imperativus, imperatiwus, rozkaźnik

   Coordinate terms: tryb łączący, tryb orzekający, tryb oznajmujący, tryb przypuszczający, tryb życzący

Declension

Declension of tryb rozkazujący

	singular
nominative	tryb rozkazujący
genitive	trybu rozkazującego
dative	trybowi rozkazującemu
accusative	tryb rozkazujący
instrumental	trybem rozkazującym
locative	trybie rozkazującym
vocative	trybie rozkazujący

Further reading

• tryb rozkazujący in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• tryb rozkazujący in Polish dictionaries at PWN