From triantán (“triangle”) + -igh (verbal suffix).
triantánaigh (present analytic triantánaíonn, future analytic triantánóidh, verbal noun triantánú, past participle triantánaithe)
- (transitive) triangulate
|
singular
|
plural
|
relative
|
autonomous
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
indicative
|
present
|
triantánaím
|
triantánaíonn tú; triantánaír†
|
triantánaíonn sé, sí
|
triantánaímid; triantánaíonn muid
|
triantánaíonn sibh
|
triantánaíonn siad; triantánaíd†
|
a thriantánaíonn; a thriantánaíos / a dtriantánaíonn*
|
triantánaítear
|
past
|
thriantánaigh mé; thriantánaíos
|
thriantánaigh tú; thriantánaís
|
thriantánaigh sé, sí
|
thriantánaíomar; thriantánaigh muid
|
thriantánaigh sibh; thriantánaíobhair
|
thriantánaigh siad; thriantánaíodar
|
a thriantánaigh / ar thriantánaigh*
|
triantánaíodh
|
past habitual
|
thriantánaínn / dtriantánaínn‡‡
|
thriantánaíteá / dtriantánaíteᇇ
|
thriantánaíodh sé, sí / dtriantánaíodh sé, s퇇
|
thriantánaímis; thriantánaíodh muid / dtriantánaímis‡‡; dtriantánaíodh muid‡‡
|
thriantánaíodh sibh / dtriantánaíodh sibh‡‡
|
thriantánaídís; thriantánaíodh siad / dtriantánaídís‡‡; dtriantánaíodh siad‡‡
|
a thriantánaíodh / a dtriantánaíodh*
|
thriantánaítí / dtriantánaít퇇
|
future
|
triantánóidh mé; triantánód; triantánóchaidh mé†
|
triantánóidh tú; triantánóir†; triantánóchaidh tú†
|
triantánóidh sé, sí; triantánóchaidh sé, sí†
|
triantánóimid; triantánóidh muid; triantánóchaimid†; triantánóchaidh muid†
|
triantánóidh sibh; triantánóchaidh sibh†
|
triantánóidh siad; triantánóid†; triantánóchaidh siad†
|
a thriantánóidh; a thriantánós; a thriantánóchaidh†; a thriantánóchas† / a dtriantánóidh*; a dtriantánóchaidh*†
|
triantánófar; triantánóchar†
|
conditional
|
thriantánóinn; thriantánóchainn† / dtriantánóinn‡‡; dtriantánóchainn†‡‡
|
thriantánófá; thriantánóchthᆠ/ dtriantánófᇇ; dtriantánóchthᆇ‡
|
thriantánódh sé, sí; thriantánóchadh sé, sí† / dtriantánódh sé, s퇇; dtriantánóchadh sé, s톇‡
|
thriantánóimis; thriantánódh muid; thriantánóchaimis†; thriantánóchadh muid† / dtriantánóimis‡‡; dtriantánódh muid‡‡; dtriantánóchaimis†‡‡; dtriantánóchadh muid†‡‡
|
thriantánódh sibh; thriantánóchadh sibh† / dtriantánódh sibh‡‡; dtriantánóchadh sibh†‡‡
|
thriantánóidís; thriantánódh siad; thriantánóchadh siad† / dtriantánóidís‡‡; dtriantánódh siad‡‡; dtriantánóchadh siad†‡‡
|
a thriantánódh; a thriantánóchadh† / a dtriantánódh*; a dtriantánóchadh*†
|
thriantánófaí; thriantánóchthaí† / dtriantánófa퇇; dtriantánóchtha톇‡
|
subjunctive
|
present
|
go dtriantánaí mé; go dtriantánaíod†
|
go dtriantánaí tú; go dtriantánaír†
|
go dtriantánaí sé, sí
|
go dtriantánaímid; go dtriantánaí muid
|
go dtriantánaí sibh
|
go dtriantánaí siad; go dtriantánaíd†
|
—
|
go dtriantánaítear
|
past
|
dá dtriantánaínn
|
dá dtriantánaíteá
|
dá dtriantánaíodh sé, sí
|
dá dtriantánaímis; dá dtriantánaíodh muid
|
dá dtriantánaíodh sibh
|
dá dtriantánaídís; dá dtriantánaíodh siad
|
—
|
dá dtriantánaítí
|
imperative
|
triantánaím
|
triantánaigh
|
triantánaíodh sé, sí
|
triantánaímis
|
triantánaígí; triantánaídh†
|
triantánaídís
|
—
|
triantánaítear
|
verbal noun
|
triantánú
|
past participle
|
triantánaithe
|
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
triantánaigh sg
- vocative singular masculine of triantánach (“triangular; deltoid”)
- genitive singular masculine of triantánach
- (archaic) dative singular feminine of triantánach