Jump to content

toleri

From Wiktionary, the free dictionary
See also: tolerí

Catalan

[edit]

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

toleri

  1. inflection of tolerar:
    1. first/third-person singular present subjunctive
    2. third-person singular imperative

Esperanto

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from French tolérer and German tolerieren.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): [toˈleri]
  • Rhymes: -eri
  • Hyphenation: to‧le‧ri

Verb

[edit]

toleri (present toleras, past toleris, future toleros, conditional tolerus, volitive toleru)

  1. (transitive) to tolerate

Conjugation

[edit]
Conjugation of toleri
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense toleras toleris toleros
active participle toleranta tolerantaj tolerinta tolerintaj toleronta tolerontaj
acc. tolerantan tolerantajn tolerintan tolerintajn tolerontan tolerontajn
passive participle tolerata tolerataj tolerita toleritaj tolerota tolerotaj
acc. toleratan toleratajn toleritan toleritajn tolerotan tolerotajn
nominal active participle toleranto tolerantoj tolerinto tolerintoj toleronto tolerontoj
acc. toleranton tolerantojn tolerinton tolerintojn toleronton tolerontojn
nominal passive participle tolerato toleratoj tolerito toleritoj toleroto tolerotoj
acc. toleraton toleratojn toleriton toleritojn toleroton tolerotojn
adverbial active participle tolerante tolerinte toleronte
adverbial passive participle tolerate tolerite tolerote
infinitive toleri imperative toleru conditional tolerus

Derived terms

[edit]