From Wiktionary, the free dictionary
toil + -igh
toiligh (present analytic toilíonn, future analytic toileoidh, verbal noun toiliú, past participle toilithe)
- to will, consent
|
singular
|
plural
|
relative
|
autonomous
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
indicative
|
present
|
toilím
|
toilíonn tú; toilír†
|
toilíonn sé, sí
|
toilímid; toilíonn muid
|
toilíonn sibh
|
toilíonn siad; toilíd†
|
a thoilíonn; a thoilíos / a dtoilíonn*
|
toilítear
|
past
|
thoiligh mé; thoilíos
|
thoiligh tú; thoilís
|
thoiligh sé, sí
|
thoilíomar; thoiligh muid
|
thoiligh sibh; thoilíobhair
|
thoiligh siad; thoilíodar
|
a thoiligh / ar thoiligh*
|
toilíodh
|
past habitual
|
thoilínn / dtoilínn‡‡
|
thoilíteá / dtoilíteᇇ
|
thoilíodh sé, sí / dtoilíodh sé, s퇇
|
thoilímis; thoilíodh muid / dtoilímis‡‡; dtoilíodh muid‡‡
|
thoilíodh sibh / dtoilíodh sibh‡‡
|
thoilídís; thoilíodh siad / dtoilídís‡‡; dtoilíodh siad‡‡
|
a thoilíodh / a dtoilíodh*
|
thoilítí / dtoilít퇇
|
future
|
toileoidh mé; toileod; toileochaidh mé†
|
toileoidh tú; toileoir†; toileochaidh tú†
|
toileoidh sé, sí; toileochaidh sé, sí†
|
toileoimid; toileoidh muid; toileochaimid†; toileochaidh muid†
|
toileoidh sibh; toileochaidh sibh†
|
toileoidh siad; toileoid†; toileochaidh siad†
|
a thoileoidh; a thoileos; a thoileochaidh†; a thoileochas† / a dtoileoidh*; a dtoileochaidh*†
|
toileofar; toileochar†
|
conditional
|
thoileoinn; thoileochainn† / dtoileoinn‡‡; dtoileochainn†‡‡
|
thoileofá; thoileochthᆠ/ dtoileofᇇ; dtoileochthᆇ‡
|
thoileodh sé, sí; thoileochadh sé, sí† / dtoileodh sé, s퇇; dtoileochadh sé, s톇‡
|
thoileoimis; thoileodh muid; thoileochaimis†; thoileochadh muid† / dtoileoimis‡‡; dtoileodh muid‡‡; dtoileochaimis†‡‡; dtoileochadh muid†‡‡
|
thoileodh sibh; thoileochadh sibh† / dtoileodh sibh‡‡; dtoileochadh sibh†‡‡
|
thoileoidís; thoileodh siad; thoileochadh siad† / dtoileoidís‡‡; dtoileodh siad‡‡; dtoileochadh siad†‡‡
|
a thoileodh; a thoileochadh† / a dtoileodh*; a dtoileochadh*†
|
thoileofaí; thoileochthaí† / dtoileofa퇇; dtoileochtha톇‡
|
subjunctive
|
present
|
go dtoilí mé; go dtoilíod†
|
go dtoilí tú; go dtoilír†
|
go dtoilí sé, sí
|
go dtoilímid; go dtoilí muid
|
go dtoilí sibh
|
go dtoilí siad; go dtoilíd†
|
—
|
go dtoilítear
|
past
|
dá dtoilínn
|
dá dtoilíteá
|
dá dtoilíodh sé, sí
|
dá dtoilímis; dá dtoilíodh muid
|
dá dtoilíodh sibh
|
dá dtoilídís; dá dtoilíodh siad
|
—
|
dá dtoilítí
|
imperative
|
toilím
|
toiligh
|
toilíodh sé, sí
|
toilímis
|
toilígí; toilídh†
|
toilídís
|
—
|
toilítear
|
verbal noun
|
toiliú
|
past participle
|
toilithe
|
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.