titanit
Jump to navigation
Jump to search
Romanian
[edit]Etymology
[edit]Borrowed from French titanite.
Noun
[edit]titanit n (plural titanituri)
Declension
[edit]Declension of titanit
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) titanit | titanitul | (niște) titanituri | titaniturile |
genitive/dative | (unui) titanit | titanitului | (unor) titanituri | titaniturilor |
vocative | titanitule | titaniturilor |