tilburður

Faroese

Etymology

til- (“to, towards”) +‎ burður (“carrying, burden, load”).

Noun

tilburður m (genitive singular tilburðar, plural tilburðir)

1. event, incident

Declension

Declension of tilburður (m12)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	tilburður	tilburðurin	tilburðir	tilburðirnir
accusative	tilburð	tilburðin	tilburðir	tilburðirnar
dative	tilburði	tilburðinum	tilburðum	tilburðunum
genitive	tilburðar	tilburðarins	tilburða	tilburðanna

Synonyms

• hending, fyrikoming, viðburður

Related terms

• tilfar
• tilgjørdur
• tilgongd
• tilhald
• tilhugsan
• tilknýti
• tiltak
• tilvild
• áburður
• framburður
• hugburður
• málburður
• samanburður