taistil

Irish

Etymology 1

From Old Irish taistlid (“travels, traverses”).

Verb

taistil (present analytic taistealaíonn, future analytic taistealóidh, verbal noun taisteal, past participle taistealta)

1. (transitive, intransitive) travel
2. (intransitive, basketball) travel

Conjugation

conjugation of taistil (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	taistealaím	taistealaíonn tú; taistealaír†	taistealaíonn sé, sí	taistealaímid; taistealaíonn muid	taistealaíonn sibh	taistealaíonn siad; taistealaíd†	a thaistealaíonn; a thaistealaíos / a dtaistealaíonn*	taistealaítear
	past	thaistil mé; thaistealaíos	thaistil tú; thaistealaís	thaistil sé, sí	thaistealaíomar; thaistil muid	thaistil sibh; thaistealaíobhair	thaistil siad; thaistealaíodar	a thaistil / ar thaistil*	taistealaíodh
	past habitual	thaistealaínn / dtaistealaínn‡‡	thaistealaíteá / dtaistealaíteᇇ	thaistealaíodh sé, sí / dtaistealaíodh sé, s퇇	thaistealaímis; thaistealaíodh muid / dtaistealaímis‡‡; dtaistealaíodh muid‡‡	thaistealaíodh sibh / dtaistealaíodh sibh‡‡	thaistealaídís; thaistealaíodh siad / dtaistealaídís‡‡; dtaistealaíodh siad‡‡	a thaistealaíodh / a dtaistealaíodh*	thaistealaítí / dtaistealaít퇇
future		taistealóidh mé; taistealód; taistealóchaidh mé†	taistealóidh tú; taistealóir†; taistealóchaidh tú†	taistealóidh sé, sí; taistealóchaidh sé, sí†	taistealóimid; taistealóidh muid; taistealóchaimid†; taistealóchaidh muid†	taistealóidh sibh; taistealóchaidh sibh†	taistealóidh siad; taistealóid†; taistealóchaidh siad†	a thaistealóidh; a thaistealós; a thaistealóchaidh†; a thaistealóchas† / a dtaistealóidh*; a dtaistealóchaidh*†	taistealófar; taistealóchar†
conditional		thaistealóinn; thaistealóchainn† / dtaistealóinn‡‡; dtaistealóchainn†‡‡	thaistealófá; thaistealóchthᆠ/ dtaistealófᇇ; dtaistealóchthᆇ‡	thaistealódh sé, sí; thaistealóchadh sé, s토/ dtaistealódh sé, s퇇; dtaistealóchadh sé, s톇‡	thaistealóimis; thaistealódh muid; thaistealóchaimis†; thaistealóchadh muid† / dtaistealóimis‡‡; dtaistealódh muid‡‡; dtaistealóchaimis†‡‡; dtaistealóchadh muid†‡‡	thaistealódh sibh; thaistealóchadh sibh† / dtaistealódh sibh‡‡; dtaistealóchadh sibh†‡‡	thaistealóidís; thaistealódh siad; thaistealóchadh siad† / dtaistealóidís‡‡; dtaistealódh siad‡‡; dtaistealóchadh siad†‡‡	a thaistealódh; a thaistealóchadh† / a dtaistealódh*; a dtaistealóchadh*†	thaistealófaí; thaistealóchtha토/ dtaistealófa퇇; dtaistealóchtha톇‡
subjunctive	present	go dtaistealaí mé; go dtaistealaíod†	go dtaistealaí tú; go dtaistealaír†	go dtaistealaí sé, sí	go dtaistealaímid; go dtaistealaí muid	go dtaistealaí sibh	go dtaistealaí siad; go dtaistealaíd†	—	go dtaistealaítear
	past	dá dtaistealaínn	dá dtaistealaíteá	dá dtaistealaíodh sé, sí	dá dtaistealaímis; dá dtaistealaíodh muid	dá dtaistealaíodh sibh	dá dtaistealaídís; dá dtaistealaíodh siad	—	dá dtaistealaítí
imperative		taistealaím	taistil	taistealaíodh sé, sí	taistealaímis	taistealaígí; taistealaídh†	taistealaídís	—	taistealaítear
verbal noun		taisteal
past participle		taistealta

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Derived terms

• taistealaí m (“traveller”)
• taistil le mála droma (“backpack”, intransitive verb, literally “travel with a backpack”)

 

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

taistil m

1. vocative/genitive singular of taisteal

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
taistil	thaistil	dtaistil
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• de Bhaldraithe, Tomás (1959) “taistil”, in English-Irish Dictionary, An Gúm
• “taistil”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013-2024

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “taistil”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN