szplint
Polish
[edit]
Etymology
[edit]Borrowed from German Splint.[1] First attested in 1807.[2]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]szplint m inan
- (obsolete) split pin (a metal fastener with two tines, the ends of which project through an object being fastened and are bent back to hold it in place)
Declension
[edit]Declension of szplint
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | szplint | szplinty |
| genitive | szplintu | szplintów |
| dative | szplintowi | szplintom |
| accusative | szplint | szplinty |
| instrumental | szplintem | szplintami |
| locative | szplincie | szplintach |
| vocative | szplincie | szplinty |
References
[edit]- ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “szplint”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
- ^ Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “dunal”, in Słownik języka polskiego
Further reading
[edit]- szplint in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “szplint”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “szplint”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “szplint”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 11
- szplint in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego