szczwać

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *ščьvati.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ʃʲt͡ʃʲfat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ʃʲt͡ʃʲfat͡ɕ/

Verb

szczwać impf (perfective poszczwać)

1. (attested in Masovia) to sic a dog
   • 1950 [1424], Władysław Kuraszkiewicz, Adam Wolff, editors, Zapiski i roty polskie XV-XVI wieku z ksiąg sądowych ziemi warszawskiej, number 104, Warsaw:

     Jakom ya Jacusowa kmecza ne byl anim go pszy szczwal

     [Jakom ja Jakuszowa kmiecia nie bił anim go psy szczwał]

Descendants

• Polish: szczuć

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “szczwać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN