suplikacja

See also: suplikacją

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin supplicātiō.

Pronunciation

• IPA^(key): /su.pliˈka.t͡sja/
• Rhymes: -at͡sja
• Syllabification: su‧pli‧ka‧cja

Noun

suplikacja f

1. (religion) supplication (form of prayer, wherein one party humbly or earnestly asks another party to provide something)
2. (literary, Roman Catholicism) supplication (a written request addressed to a person who is much higher in the hierarchy)

Declension

Declension of suplikacja

	singular	plural
nominative	suplikacja	suplikacje
genitive	suplikacji	suplikacji/suplikacyj (archaic)
dative	suplikacji	suplikacjom
accusative	suplikację	suplikacje
instrumental	suplikacją	suplikacjami
locative	suplikacji	suplikacjach
vocative	suplikacjo	suplikacje

Further reading

• suplikacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• suplikacja in Polish dictionaries at PWN