Jump to content

superfluitas

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

superfluus (overflowing; superfluous) +‎ -tās (-ity)

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

superfluitās f (genitive superfluitātis); third declension

  1. superfluity, superfluousness
    • 6th century, Gregorius Magnus, “Part 3, Chapter 19”, in Regulae Pastoralis:
      Aliter admonendi sunt gulae dediti, atque aliter abstinentes. Illos enim superfluitas locutionis, levitas operis, atque luxuria; istos vero saepe impatientiae, saepe vero superbiae culpa comitatur.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 9th century, Lupus Ferrariensis, De tribus quaestionibus:
      Deinde quid earumdem clarissimi tractatores et defensores invictissimi super memoratis quaestionibus sensissent anxie diuque scrutatus sum; quorum sole clariora opera divinis irradiata eloquiis si omnes vel intelligerent vel haberent, jure deberem superfluitatis aut arrogantiae argui, qui vel eadem verbis aliis ingessissem, vel quod ipsi non valuissent me implere posse confiderem.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

[edit]

Third-declension noun.

singular plural
nominative superfluitas superfluitatēs
genitive superfluitatis superfluitatum
dative superfluitatī superfluitatibus
accusative superfluitatem superfluitatēs
ablative superfluitate superfluitatibus
vocative superfluitas superfluitatēs

Descendants

[edit]