Jump to content

summoniturus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Future active participle of summoneō.

Participle

[edit]

summonitūrus (feminine summonitūra, neuter summonitūrum); first/second-declension participle

  1. Alternative form of submoniturus

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative summonitūrus summonitūra summonitūrum summonitūrī summonitūrae summonitūra
genitive summonitūrī summonitūrae summonitūrī summonitūrōrum summonitūrārum summonitūrōrum
dative summonitūrō summonitūrae summonitūrō summonitūrīs
accusative summonitūrum summonitūram summonitūrum summonitūrōs summonitūrās summonitūra
ablative summonitūrō summonitūrā summonitūrō summonitūrīs
vocative summonitūre summonitūra summonitūrum summonitūrī summonitūrae summonitūra