stuip

Dutch

Etymology

From Middle Dutch stupe, from stupen (“to stoop, bend over”); synchronically analyzable as a deverbal from stuipen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Noun

stuip f (plural stuipen, diminutive stuipje n)

1. (usually in the plural) convulsion, spasm, shiver

   Synonyms: spasme, convulsie, stuiptrekking

Derived terms

• angststuip
• de stuipen op het lijf jagen
• koortsstuip
• stuiptrekken