Jump to content

strzelić

From Wiktionary, the free dictionary

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *strěliti. First attested in the fifteenth century.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /str̝ɛlʲit͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /str̝ɛlʲit͡ɕ/

Verb

[edit]

strzelić pf (imperfective strzelać)

  1. to shoot (to release a shot from a weapon)
    • 1930 [c. 1455], “III Reg”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎[1], section 34,22:
      Zatym geden møsz napyøl løczisko, w nyeistnoscz strzelyl strzalø (in incertum sagittam dirigens) a nagodø zastrzelyl krolya israhelskego
      [Zatym jeden mąż napiął łęczysko, w nieistność strzelil strzałę (in incertum sagittam dirigens) a nagodą zastrzelił krola israhelskiego]
  2. to shoot (to hit with a shot)
    • 1930 [c. 1455], “I Reg”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎[2], section 37,20:
      Gdisz byeszal pacholek na to myasto, gdze bil strzelyl Ionatas (venit itaque puer ad locum iaculi, quod miserat Ionathas)
      [Gdyż bieżał pachołek na to miasto, gdzie był strzelił Jonatas (venit itaque puer ad locum iaculi, quod miserat Ionathas)]

Derived terms

[edit]
adjective
nouns
[edit]
adjectives
nouns
verbs

Descendants

[edit]
  • Polish: strzelić, trzelić (Malbork)
  • Silesian: strzelić

References

[edit]
  • Boryś, Wiesław (2005) “strzelić”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “strzelić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish strzelić. By surface analysis, strzała +‎ -ić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈstʂɛ.lit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛlit͡ɕ
  • Syllabification: strze‧lić

Verb

[edit]

strzelić pf (imperfective strzelać)

  1. (intransitive) to shoot, to fire a projectile weapon [with z (+ genitive) ‘a projectile weapon’] [with do (+ genitive) ‘at something’]
    Synonyms: see Thesaurus:bić
  2. (intransitive, of a firearm) to fire [with instrumental ‘a projectile’]
  3. (transitive) to shoot (to kill wild game with a projectile weapon)
  4. (intransitive) to shoot (to give off a loud sound similar to that of a gun) [with instrumental ‘what’; or with z (+ genitive) ‘from what’; or with w (+ locative) ‘where’]
    strzelić palcami ― to pop one's fingers
    strzelić drzwiami ― to slam the door
    strzelić w kręgosłupie ― to pop (in) one's spine
  5. (intransitive, colloquial) to pop, to burst
    Synonym: pęknąć
  6. (intransitive, sports) to shoot (to send a ball towards a goal with a hit) [with do (+ genitive) or na (+ accusative) ‘at what’]
  7. (transitive, sports) to shoot, to score (to gain a point by shooting)
    Synonym: zaaplikować
  8. (intransitive, literary) to shoot up (to suddenly go upward)
  9. (intransitive, literary) to shoot up (to grow taller or larger rapidly)
    Synonym: śmignąć
  10. (transitive, colloquial) to hit [with w (+ accusative) ‘at what’ or po (+ locative) ‘where on the body’]
    Synonyms: see Thesaurus:bić
  11. (transitive, colloquial) to shoot (to quickly drink a small portion of alcohol)
  12. (transitive) to shoot off at the mouth
  13. (intransitive) to shoot, to guess
  14. (transitive, colloquial) used as a light verb, particularly to replace zrobić (“to do, to make”)
  15. (intransitive, mining) to explode

Conjugation

[edit]
Conjugation of strzelić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive strzelić
future tense 1st strzelę strzelimy
2nd strzelisz strzelicie
3rd strzeli strzelą
impersonal strzeli się
past tense 1st strzeliłem,
-(e)m strzelił 		strzeliłam,
-(e)m strzeliła 		strzeliłom,
-(e)m strzeliło 		strzeliliśmy,
-(e)śmy strzelili 		strzeliłyśmy,
-(e)śmy strzeliły
2nd strzeliłeś,
-(e)ś strzelił 		strzeliłaś,
-(e)ś strzeliła 		strzeliłoś,
-(e)ś strzeliło 		strzeliliście,
-(e)ście strzelili 		strzeliłyście,
-(e)ście strzeliły
3rd strzelił strzeliła strzeliło strzelili strzeliły
impersonal strzelono
conditional 1st strzeliłbym,
bym strzelił 		strzeliłabym,
bym strzeliła 		strzeliłobym,
bym strzeliło 		strzelilibyśmy,
byśmy strzelili 		strzeliłybyśmy,
byśmy strzeliły
2nd strzeliłbyś,
byś strzelił 		strzeliłabyś,
byś strzeliła 		strzeliłobyś,
byś strzeliło 		strzelilibyście,
byście strzelili 		strzeliłybyście,
byście strzeliły
3rd strzeliłby,
by strzelił 		strzeliłaby,
by strzeliła 		strzeliłoby,
by strzeliło 		strzeliliby,
by strzelili 		strzeliłyby,
by strzeliły
impersonal strzelono by
imperative 1st niech strzelę strzelmy
2nd strzel strzelcie
3rd niech strzeli niech strzelą
anterior adverbial participle strzeliwszy
verbal noun strzelenie

Derived terms

[edit]
adverb
nouns
verbs

Further reading

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=strzelić&oldid=82739793"