Jump to content

strzekać

From Wiktionary, the free dictionary

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *strěkati.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /str̝ɛkat͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /str̝ɛkat͡ɕ/

Verb

[edit]

strzekać impf

  1. (of an illness, attested in Lesser Poland) to afflict, to vex (to cause suffering to)
    Synonym: znędzać
    • 1874-1891 [mid XV century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności[1], [2], [3], volume XXIV, Częstochowa, page 349:
      Infirmitas stimulat strzeczye
      [Infirmitas stimulat strzecze]

Descendants

[edit]
  • >? Polish: strzykać

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “strzekać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN