stopić

Polish

Etymology

From s- +‎ topić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstɔ.pit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔpit͡ɕ
• Syllabification: sto‧pić

Verb

stopić pf (imperfective stapiać)

1. (transitive) to melt (cause a solid to become liquid using heat)

   Synonym: roztopić

2. (transitive) to fuse, to meld
3. (transitive) to alloy
4. (reflexive with się) to melt (of a solid, to become liquid)
5. (reflexive with się) to fuse together, to become fused

Conjugation

Conjugation of stopić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		stopić
future tense	1st	stopię			stopimy
	2nd	stopisz			stopicie
	3rd	stopi			stopią
	impersonal	stopi się
past tense	1st	stopiłem, -(e)m stopił	stopiłam, -(e)m stopiła	stopiłom, -(e)m stopiło	stopiliśmy, -(e)śmy stopili	stopiłyśmy, -(e)śmy stopiły
	2nd	stopiłeś, -(e)ś stopił	stopiłaś, -(e)ś stopiła	stopiłoś, -(e)ś stopiło	stopiliście, -(e)ście stopili	stopiłyście, -(e)ście stopiły
	3rd	stopił	stopiła	stopiło	stopili	stopiły
	impersonal	stopiono
conditional	1st	stopiłbym, bym stopił	stopiłabym, bym stopiła	stopiłobym, bym stopiło	stopilibyśmy, byśmy stopili	stopiłybyśmy, byśmy stopiły
	2nd	stopiłbyś, byś stopił	stopiłabyś, byś stopiła	stopiłobyś, byś stopiło	stopilibyście, byście stopili	stopiłybyście, byście stopiły
	3rd	stopiłby, by stopił	stopiłaby, by stopiła	stopiłoby, by stopiło	stopiliby, by stopili	stopiłyby, by stopiły
	impersonal	stopiono by
imperative	1st	niech stopię			stopmy
	2nd	stop			stopcie
	3rd	niech stopi			niech stopią
passive adjectival participle		stopiony	stopiona	stopione	stopieni	stopione
anterior adverbial participle		stopiwszy
verbal noun		stopienie

Further reading

• stopić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• stopić in Polish dictionaries at PWN