stæða

Icelandic

Etymology

From Old Norse støða, ultimately from Proto-Germanic *stōdijaną (“to make stand”).

Noun

stæða f (genitive singular stæðu, nominative plural stæður)

1. stack, pile
2. residue, dregs

Declension

Declension of stæða (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	stæða	stæðan	stæður	stæðurnar
accusative	stæðu	stæðuna	stæður	stæðurnar
dative	stæðu	stæðunni	stæðum	stæðunum
genitive	stæðu	stæðunnar	stæðna	stæðnanna

Further reading

• Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) “stæða”, in Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)
• Kristín Bjarnadóttir, editor (2002–2024), “stæða”, in Beygingarlýsing íslensks nútímamáls [The Database of Modern Icelandic Inflection] (in Icelandic), Reykjavík: The Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies
• Halldóra Jónsdóttir, Þórdís Úlfarsdóttir, editors (2014–2020), “stæða”, in Íslensk nútímamálsorðabók [Icelandic Modern Dictionary] (in Icelandic), Reykjavík: The Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies