sprostać

Polish

Etymology

From s- +‎ prostać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsprɔs.tat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔstat͡ɕ
• Syllabification: spros‧tać

Verb

sprostać pf

1. (intransitive, of people) to cope, to manage, to succeed (to achieve the desired result by doing something) [with dative]

   Synonyms: podołać, zdołać

2. (intransitive, of people or things) to match up, to live up [with dative ‘to something’]

   Synonym: dorównywać

Conjugation

Conjugation of sprostać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		sprostać
future tense	1st	sprostam			sprostamy
	2nd	sprostasz			sprostacie
	3rd	sprosta			sprostają
	impersonal	sprosta się
past tense	1st	sprostałem, -(e)m sprostał	sprostałam, -(e)m sprostała	sprostałom, -(e)m sprostało	sprostaliśmy, -(e)śmy sprostali	sprostałyśmy, -(e)śmy sprostały
	2nd	sprostałeś, -(e)ś sprostał	sprostałaś, -(e)ś sprostała	sprostałoś, -(e)ś sprostało	sprostaliście, -(e)ście sprostali	sprostałyście, -(e)ście sprostały
	3rd	sprostał	sprostała	sprostało	sprostali	sprostały
	impersonal	sprostano
conditional	1st	sprostałbym, bym sprostał	sprostałabym, bym sprostała	sprostałobym, bym sprostało	sprostalibyśmy, byśmy sprostali	sprostałybyśmy, byśmy sprostały
	2nd	sprostałbyś, byś sprostał	sprostałabyś, byś sprostała	sprostałobyś, byś sprostało	sprostalibyście, byście sprostali	sprostałybyście, byście sprostały
	3rd	sprostałby, by sprostał	sprostałaby, by sprostała	sprostałoby, by sprostało	sprostaliby, by sprostali	sprostałyby, by sprostały
	impersonal	sprostano by
imperative	1st	niech sprostam			sprostajmy
	2nd	sprostaj			sprostajcie
	3rd	niech sprosta			niech sprostają
anterior adverbial participle		sprostawszy
verbal noun		sprostanie

Further reading

• sprostać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• sprostać in Polish dictionaries at PWN