spreektalig

Dutch

Etymology

From spreektaal +‎ -ig.

Pronunciation

• IPA^(key): /spreːk.taː.ləx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: spreek‧ta‧lig

Adjective

spreektalig (not comparable)

1. vernacular, colloquial, pertaining to spoken language

   In deze regio wordt een specifieke spreektalige variant van de taal gesproken.

   In this region, a specific vernacular variant of the language is spoken.

   Ze gebruikt vaak spreektalige uitdrukkingen in haar gesprekken.

   She often uses colloquial expressions in her conversations.

   De kinderen hebben de neiging om meer spreektalige termen te gebruiken dan de volwassenen.

   The children tend to use more spoken language terms than the adults.

   De schrijver heeft een goede kennis van zowel de formele taal als de spreektalige varianten.

   The writer has a good command of both formal language and colloquial variations.

   We moeten rekening houden met de verschillende spreektalige nuances van de taal in verschillende regio's.

   We need to consider the various vernacular nuances of the language in different regions.

Declension

Declension of spreektalig
uninflected	spreektalig
inflected	spreektalige
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		spreektalig
indefinite	m./f. sing.	spreektalige
	n. sing.	spreektalig
	plural	spreektalige
definite		spreektalige
partitive		spreektaligs